Razvoj

Ren Zhengfei – od vojnog stručnjaka do biznismena

Osnivač kompanije “HUAWEI” Ren Zhengfei je prešao put od vodećeg tehnološkog stručnjaka, koji je bio angažovan od stane vojske, do biznismena svetskog glasa.

Firma koju je osnovao, “HUAWEI”, postala je globalni igrač u IT sektoru i sarađuje sa najpoznajim kompanijama u svetu. Ipak, Zhengfei je po bogatstvu na 556. mestu u Kini.

Rođen 25. oktobra 1944. u seoskoj porodici u kojoj su oba roditelja bili nastavnici škole, Ren Zhengfei je dane osnovne i srednje škole proveo u planinskom gradu u provinciji Guizhou. Nakon završetka srednje škole pohađao je Univerzitet u Čongkingu 60-ih godina prošlog veka, a potom se pridružio istraživačkom institutu Narodne oslobodilačke vojske gde je radio kao vojni tehnolog u istraživačkoj jedinici PLA-e. Tokom svog boravka u PLA, Ren je bio odgovoran za brojna dostignuća tehnologije, koja su prepoznata na različitim nivoima, zbog čega je izabran za delegata iz PLA da prisustvuje Nacionalnoj naučnoj konferenciji 1978. godine. Ren se 1982. godine povukao iz vojske usled akcije smanjivanja radne snage, a 1983. godine se preselio u Šenzen, gde je nastavio svoju karijeru u oblasti elektronike.

Nakon tog perioda radio je u logističkoj bazi jedne korporacije u Šenzenu, a s obzirom da je bio nezadovoljan njihovim poslovanjem, 1987. godine odlučio je da sa kapitalom od 21.000 juana osnuje kompaniju “Huawei”. Godine 1988. postao je generalni direktor ove uspešne kompanije i od tada drži tu titulu.

Umesto da se oslanja na zajednička ulaganja kako bi osigurao prenos tehnologija od stranih kompanija (koje su često voljne da prenesu svoje najnaprednije tehnologije kineskim firmama), Ren se fokusirao na lokalno istraživanje. U vreme kada su sve kineske telekomunikacijske tehnologije uvezene iz inostranstva, Ren se nadao da će graditi domaće - kineske telekomunikacijske kompanije, koje bi se mogle takmičiti sa stranim konkurentima.

Tokom prvih nekoliko godina, poslovni model kompanije sastojao se uglavnom od preprodaje prekidača za razmenu, koji se uvoze iz Hong Konga. Od 1990. godine kompanija je imala oko 500 istraživačko razvojnog osoblja i počela svoju nezavisnu komercijalizaciju prekidača privatnih grana za razmenu, ciljajući hotele i mala preduzeća.

Prvi veliki proboj kompanije se dogodio 1993. godine, kada su pokrenuli svoj CiC08 program za kontrolu telefonskog prekidača. To je bio daleko najmoćniji prekidač dostupan u Kini u to vreme. U početku se raspoređivao u manjim gradovima i ruralnim područjima stavljajući naglasak na servis i prilagodljivost, a kompanija je stekla udeo na tržištu. Kompanija je razvila zajedničke odnose sa lokalnim vlastima, pružajući "dividende" lokalnim zvaničnicima u zamenu za njihovo korišćenje “Huawei” proizvoda u mreži. Ove metode, iako su neuobičajene i na granici korumpiranosti, nisu ilegalne.

Godine 1994. “Huawei” je potpisao ključni ugovor o izgradnji prve nacionalne telekomunikacione mreže, koji je opisan kao "mali u smislu ukupnog poslovanja, ali veliki u smislu odnosa". Druga velika prekretnica za kompaniju je došla 1996. godine, kada je vlada u Pekingu usvojila eksplicitnu politiku podrške domaćim proizvođačima telekomunikacijske opreme i ograničavanja pristupa stranim konkurentima. “Huawei” je unapređen od strane vlade i vojske kao nacionalni prvak i uspostavljena mu je nova kancelarija za istraživanje i razvoj.

Sledeće godine, “Huawei” je potpisao prvi inostrani ugovor, pružajući proizvode za fiksnu mrežu kompaniji “Hatčison Vampoa”, iz Hong Konga, a nešto kasnije te godine kompanija je lansirala bežične mobilne proizvode i proširila svoju ponudu na CDMA i UMTS. Godine 1999. kompanija je otvorila istraživačko razvojni centar u Bangaloru, radi razvijanja širokog spektra telekom softvera, a u periodu od 1998. do 2003. godine, kompanija je sklopila ugovor sa IBM-om.

Nakon 2000. godine, “Huawei” je povećao brzinu širenja u inostranstvo, a prihod od međunarodne prodaje je premašio 100 miliona dolara do 2000. godine. U naredne dve godine međunarodna prodaja “Huawei”-a je dostigla 552 miliona dolara, dok su 2005. godine porudžbine međunarodnih ugovora  po prvi put premašile domaću prodaju. “Huawei” je potpisao sporazum o globalnom okruženju sa “Vodafone”-om, čime je po prvi put dobavljač telekomunikacione opreme iz Kine primio status odobrenog dobavljača za lanac globalnog snabdevanja. Na osnovu sporazuma definisani su uslovi za isporuku “Huawei” proizvoda ka bilo kojoj “Vodafone” poslovnici na svetu.

Danas je “Huawei” poslovni partner sa oko 80 odsto vrhunskih svetskih telekomunikacionih kompanija, među kojima su pomenuti “Vodafone”, “Motorola”, “T-Mobile”, pri čemu se pokazao kao vrlo  pouzdan partner, zbog čega se visoko kotira u telekomunikacionoj i IT industriji.

“Huawei” sveukupno zapošljava oko 170.000 ljudi. Ulažu ogromne količine novca u ljude, pogotovo u razvoj kreativnih veština, kako bi usavršavali proizvodnju, pratili tehnološke trendove i bili na vrhu. Pored toga, “Huawei“ je vlasništvo svojih zaposlenih, što znači da zaposleni poseduju deonice firme, dok oko 64 odsto zaposlenih učestvuje u vlasništvu kompanije. Radnici poseduju „deonice virtualnog ograničenja“ ili deonice kojima se ne trguje, a koje se dodeljuju na osnovu učinka. Kada radnik / službenik napusti kompaniju, svoje deonice vraća natrag u “Huawei”, a on sam dobija naknadu u vrednosti te deonice. Sa druge strane, osnivač kompanije Ren Zhengfei je vlasnik 1,4 odsto udela u svojoj kompaniji, ali je tek 556-ta najbogatija osoba u Kini.

Kompanija je više puta proglašena za brend, koji najbrže i najuspešnije radi na usavršavanju novih proizvoda, što potvrđuje i podatak da su treći po broju prodatih mobilnih telefona, iza “Apple”-a i “Samsunga”, sa godišnjom prodajom od 108 miliona telefona.

 

 

Komentari nisu dozvoljeni za ovaj post.

Do NOT follow this link or you will be banned from the site!